πυριτίωση

η, Ν

(πετρογρ.) διεργασία εξαλλοίωσης προϋπαρχόντων ιζημάτων και ιζηματογενών πετρωμάτων, λόγω εμποτισμού τους με διοξείδιο τού πυριτίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυρίτιο. Η λ. αποτελεί απόδοση στην Ελληνική ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. silicification].